vrijdag 26 oktober 2007
Kinderen op een kinderdagverblijf.
Ik had een berichtje over kinderen op een kinderdagverblijf op mijn weblog gezet en mijn mening was dat je kinderen niet 5 dagen in de week naar een kinderdagverblijf kunt brangen omdat ze dan geen kans krijgen om een beetje aan thuis te wennen. Ik denk er nu nog steeds zo over maar wel een klein beetje anders. Want mensen die niet goed weten hoe ze hun kinderen op moeten voeden die kunnen hun kinderen daar naartoe brengen en dan kunnen ze zien en leren hoe ze het beste hun kinderen op moeten voeden.
Draagmoeders
Ik zat zo te denken over draagmoeders. Ik denk niet dat ik een draagmoeder zou kunnen zijn voor iemand omdat ik dan 9 maand met een kindje in mijn buik zit waarvan ik weet dat ik hem of haar na 9maand weer weg moeten geven. Ik vind het heel goed van vrouwen die dat doen en dan het kindje na 9 maand weg kunnen geven aan de gene waarvoor je het kindje gedragen hebt. Ook vind ik het een hele goede oplossing voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. ik zou heel graag willen weten hoe jullie over draagmoeders denken en of jullie een draagmoeder zou kunnen zijn voor iemand?
dinsdag 2 oktober 2007
Gastles Bso
Vandaag hadden wij een gastles dat over de BSO ging. Wij kregen deze gastles van Deidre Kleinepunt. zij is werkzaam op een BSO. In het begin vond zij dit best wel een enge overstap want zij heeft ooit in Zuid-Afrika (waar ze vandaan komt) een eigen kinderdagverblijf gehad.
Ze vertelede ons dat mensen hele slechte vooroordelen hebben over BSO's, want die mensen denken dat kinderen humeurig zijn niet luisteren en alleen maar dingen doen die hun leuk vinden. Maar dat is allemaal niet zo.
Doordat de kinderen ouder zijn kunnen zij zelf ook veel doen aan hun eigen verzorging. Dus de leidsters hoeven de luiers niet meer van de kinderen te verschonen, want de kinderen kunnen zelf naar de w.c gaan. En ook doordat de kinderen zelf mogen weten wat ze doen is er meer tijd voor de leidsters om met de kinderen mee te doen aan de spelletjes, want de leidsters hoeven niet meer alles voor te bereiden. Elke dag is anders doordat de kinderen zelf mogen weten wat ze gaan doen op een middag. Als je een activiteit neerzet voor de kinderen dan gaan ze aan de tafel zitten en zonder dat je hebt uitgelegd wat ze moeten doen gaan ze aan het werk, maar meestal is het niet wat jij in gedachten hebt gehad wat ze moeten maken.
De kinderen worden lopend opgehaald van de scholen waar ze opzitten zodat ze onderweg lekker met elkaar en met de leidsters kunnen kletsen over wat ze die dag allemaal op school gedaan hebben. Als ze op de BSO aankomen met de kinderen dan gaan ze eerst zitten en gaan ze eerst lekker eten en wat drinken. Na het eten en drinken gaan ze spelen. Ook de verjaardagen van de kinderen worden gevierd op de BSO. In de vakanties worden er met thema's gewerkt door de leidsters want daar is in het schooljaar geen tijd voor om te doen omdat de kinderen op de scholen ook al met thema's werken.
Toen de voorlichting bijna was afgelopen moeten wij een opdracht maken. Wij moetsten voor 1 week een thema bedenken en ik deed samen met Robin, Mirthe en Marien. Onze week ziet er als volgt uit:
Dag 1 - Een thematafel over halloween maken.
Dag 2 - In het donker griezelverhalen vertellen.
Dag 3 - Sminken en daarnaeen voorstelling doen.
Dag 4 - Pompoenen uitsnijden en daarna pompoensoep maken.
Dag 5 - Griezelmaskers maken.
Ze vertelede ons dat mensen hele slechte vooroordelen hebben over BSO's, want die mensen denken dat kinderen humeurig zijn niet luisteren en alleen maar dingen doen die hun leuk vinden. Maar dat is allemaal niet zo.
Doordat de kinderen ouder zijn kunnen zij zelf ook veel doen aan hun eigen verzorging. Dus de leidsters hoeven de luiers niet meer van de kinderen te verschonen, want de kinderen kunnen zelf naar de w.c gaan. En ook doordat de kinderen zelf mogen weten wat ze doen is er meer tijd voor de leidsters om met de kinderen mee te doen aan de spelletjes, want de leidsters hoeven niet meer alles voor te bereiden. Elke dag is anders doordat de kinderen zelf mogen weten wat ze gaan doen op een middag. Als je een activiteit neerzet voor de kinderen dan gaan ze aan de tafel zitten en zonder dat je hebt uitgelegd wat ze moeten doen gaan ze aan het werk, maar meestal is het niet wat jij in gedachten hebt gehad wat ze moeten maken.
De kinderen worden lopend opgehaald van de scholen waar ze opzitten zodat ze onderweg lekker met elkaar en met de leidsters kunnen kletsen over wat ze die dag allemaal op school gedaan hebben. Als ze op de BSO aankomen met de kinderen dan gaan ze eerst zitten en gaan ze eerst lekker eten en wat drinken. Na het eten en drinken gaan ze spelen. Ook de verjaardagen van de kinderen worden gevierd op de BSO. In de vakanties worden er met thema's gewerkt door de leidsters want daar is in het schooljaar geen tijd voor om te doen omdat de kinderen op de scholen ook al met thema's werken.
Toen de voorlichting bijna was afgelopen moeten wij een opdracht maken. Wij moetsten voor 1 week een thema bedenken en ik deed samen met Robin, Mirthe en Marien. Onze week ziet er als volgt uit:
Dag 1 - Een thematafel over halloween maken.
Dag 2 - In het donker griezelverhalen vertellen.
Dag 3 - Sminken en daarnaeen voorstelling doen.
Dag 4 - Pompoenen uitsnijden en daarna pompoensoep maken.
Dag 5 - Griezelmaskers maken.
dinsdag 25 september 2007
Thema tafel
Hallo mensen!!
Voor het vak 314 moeten Marien en ik een thema tafen maken.
Ons thema is kleding.
Ik vind dit persoonlijk best een moeilijk thema maar het is wel een uitdaging om het goed te doen.
Nou wou ik vragen aan jullie of je leuke ideeën hebt voor onze thema tafel en zou je die dan aan ons willen vertellen?
Hoop dat jullie leuke ideeën hebben.
Voor het vak 314 moeten Marien en ik een thema tafen maken.
Ons thema is kleding.
Ik vind dit persoonlijk best een moeilijk thema maar het is wel een uitdaging om het goed te doen.
Nou wou ik vragen aan jullie of je leuke ideeën hebt voor onze thema tafel en zou je die dan aan ons willen vertellen?
Hoop dat jullie leuke ideeën hebben.
Lichaamstaal bij baby's
Ons eerste contact
Het eerste contact met de wereld hebben we al voor onze geboorte. Deze tijd tellen we meestal niet mee als we onze leeftijd noemen, maar toch waren we er al. Vrouwen en mannen die in blijde verwachting zijn weten dit maar al te goed. De baarmoeder omhulde ons met een warme beschermende aanraking. Als we in de in de laatste weken van de zwangerschap onze aanwezigheid al schoppend lieten blijken, kon onze moeder ons soms al tot rust brengen door - door haar eigen huid heen - over onze rug te strijken. We reageerden dus al voor dat we geboren waren op het contact van buiten. Ook geluiden zoals de hartslag, de ademhaling en de stem van de moeder kalmeerden ons. Vanaf het allereerste begin communiceren we dus. Ook na onze geboorte is contact, in het begin vooral aanraking, belangrijk. Vroeger werd een baby meteen bij de moeder weggehaald om te worden gewassen en gewogen. We zien tegenwoordig beter in, dat lichaamscontact absoluut noodzakelijk is voor de gezondheid van de baby. De baby wordt nu dan ook direct na de geboorte, even op de buik van de moeder gelegd.
Huilen, lachen, zuigen, spartelen......communiceren
Voor een pasgeborene is lichaamstaal de eerste en enige manier van communiceren. Het kindje kan namelijk nog geen gebruik maken van woorden en zinnen om zijn behoeftes te verduidelijken. Daarom drukt het zich uit door middel van huilen, lachen, zuigen, spartelen en bewegen van zijn armpjes. In korte tijd leert de moeder deze lichaamstaal van haar baby goed kennen. Voor een buitenstaander is er bijvoorbeeld geen verschil te bemerken tussen de ene en de andere manier van huilen van de baby, maar een moeder herkent feilloos aan de manier van huilen of haar baby eten wil of andere aandacht nodig heeft.
En de vader dan? Zul je je misschien afvragen. We vinden het in deze tijd toch immers belangrijk om vader en moeder in gelijke mate te betrekken bij de verzorging van het kind? Dat is zo, maar toch hebben vrouwen van nature een veel fijner gevoel voor de lichaamstaal van hun baby. Een vader kan nog wel eens door het huilen van zijn kroost heen slapen, maar dat zal de moeder niet zo snel overkomen. (helaas mannen, beter oefenen! :-) In de eerste weken zijn nabijheid, lichaamscontact, lichaamsverzorging en geven van voeding de voornaamste manieren van communiceren en hierbij hebben zowel vader als moeder een rol.
De eerste glimlach
Na zo'n vier weken begint de baby al te glimlachen. Dit maakt de ouders blij en moedigt hen aan tot nog meer knuffelen en geven van aandacht. Zelfs op deze leeftijd zorgt onze glimlach er dus al voor dat we iets voor elkaar krijgen. De glimlach blijft ook in ons verdere leven een zeer belangrijk communicatiemiddel.
Veel mensen denken dat de baby leert glimlachen door hun eigen breed glimlachende gezichten na te doen, maar dat is niet zo. Glimlachen is een aangeboren reactie en baby's zullen gaan glimlachen, ongeacht wat hun moeders wel of niet doen. We weten dit zeker omdat zelfs blind geboren baby's, die de gezichten van hun moeders nooit kunnen zien, automatisch beginnen te glimlachen wanneer zij de leeftijd van vier weken bereiken.
Aangeboren lichaamstaal
Evenals de glimlach is veel lichaamstaal aangeboren. De mimiek bijvoorbeeld, die we gebruiken om boosheid, angst, vreugde, verdriet en verbazing uit te drukken, is aangeboren en overal in de wereld gelijk. Sommige aangeboren lichaamstekens krijgen later in ons leven een andere betekenis. Zo stamt volgens Desmond Morris het tuiten van de lippen bij de liefdeskus af van de zuigreflex van baby's. Het ja knikken en nee schudden waarmee we als volwassene instemming en ontkenning aanduiden, wordt door deze schrijver benoemd als overblijfsel van respectievelijk zoeken naar en afwijzen van de moederlijke borst. Dit laatste kan echter in twijfel getrokken worden wanneer we zien dat in sommige landen het schudden en knikken van het hoofd een precies tegenovergestelde betekenis heeft.
Aangeleerde lichaamstaal
Er bestaat ook lichaamstaal die op heel jonge leeftijd wordt aangeleerd. Niet alleen de moeder leert de lichaamstaal van de baby kennen, ook de baby zelf ondergaat al vanaf het begin een leerproces. Zo bemerkt hij bijvoorbeeld het effect van zijn huilen en lachen, waardoor hij dit meer of minder; harder of zachter zal gaan doen. Sommige ouders denken nog dat je het huilgedrag van een baby het best kunt doen verminderen door hem even te laten doorhuilen. Het effect is echter vaak alleen dat de baby steeds harder gaat huilen. Het is beter om de gevraagde aandacht wel te geven en het is eigenlijk nauwelijks mogelijk om een pasgeboren baby te veel te verwennen.
Als de baby iets groter is zal hij ook dankbaar gebruik willen maken van het effect van zijn huilen, als hij zijn zin niet krijgt. In bijzijn van zijn ouders laat hij zijn gevoelens zelfs zonder geluid blijken: de bekende pruillip. Daarbij verschijnen de eerste plooien op het gladde huidje. De ouders die dit gedrag wel herkennen, lachen er alleen om, en het verwachtte effect blijft uit. jammer dat de baby ook nog niet beseft hoeveel anti-rimpel-crème er op latere leeftijd nodig is, om de rimpels die nu ontstaan weer weg te werken.
Een heel kleine baby immiteert de ouders nog niet, maar iets later zal hij al beginnen met het nabrabbelen van de geluiden die de ouderen maken en hun bewegingen gaan nadoen. Aan de andere kant zullen ouders onbewust gedrag vertonen waarvan het zinvol is dat de baby het na doet. Je kunt bijvoorbeeld een volwassene die een kind voedt, zelf hapbewegingen zien maken als deze een fles of een lepeltje naar het mondje van het kind brengt. Dit gaat volslagen onbewust en dit kan een komisch gezicht zijn voor anderen die er naar kijken. Aangeleerde lichaamstaal kan verschillen per cultuur en zo ook de gebruiken rondom de verzorging. In veel landen is het nog volkomen normaal dat een moeder het eten voorkauwt voor haar kind. Mensen in het westen vinden dit soms een vies gebruik.
Van: http://www.lichaamstaal.com/
Het eerste contact met de wereld hebben we al voor onze geboorte. Deze tijd tellen we meestal niet mee als we onze leeftijd noemen, maar toch waren we er al. Vrouwen en mannen die in blijde verwachting zijn weten dit maar al te goed. De baarmoeder omhulde ons met een warme beschermende aanraking. Als we in de in de laatste weken van de zwangerschap onze aanwezigheid al schoppend lieten blijken, kon onze moeder ons soms al tot rust brengen door - door haar eigen huid heen - over onze rug te strijken. We reageerden dus al voor dat we geboren waren op het contact van buiten. Ook geluiden zoals de hartslag, de ademhaling en de stem van de moeder kalmeerden ons. Vanaf het allereerste begin communiceren we dus. Ook na onze geboorte is contact, in het begin vooral aanraking, belangrijk. Vroeger werd een baby meteen bij de moeder weggehaald om te worden gewassen en gewogen. We zien tegenwoordig beter in, dat lichaamscontact absoluut noodzakelijk is voor de gezondheid van de baby. De baby wordt nu dan ook direct na de geboorte, even op de buik van de moeder gelegd.
Huilen, lachen, zuigen, spartelen......communiceren
Voor een pasgeborene is lichaamstaal de eerste en enige manier van communiceren. Het kindje kan namelijk nog geen gebruik maken van woorden en zinnen om zijn behoeftes te verduidelijken. Daarom drukt het zich uit door middel van huilen, lachen, zuigen, spartelen en bewegen van zijn armpjes. In korte tijd leert de moeder deze lichaamstaal van haar baby goed kennen. Voor een buitenstaander is er bijvoorbeeld geen verschil te bemerken tussen de ene en de andere manier van huilen van de baby, maar een moeder herkent feilloos aan de manier van huilen of haar baby eten wil of andere aandacht nodig heeft.
En de vader dan? Zul je je misschien afvragen. We vinden het in deze tijd toch immers belangrijk om vader en moeder in gelijke mate te betrekken bij de verzorging van het kind? Dat is zo, maar toch hebben vrouwen van nature een veel fijner gevoel voor de lichaamstaal van hun baby. Een vader kan nog wel eens door het huilen van zijn kroost heen slapen, maar dat zal de moeder niet zo snel overkomen. (helaas mannen, beter oefenen! :-) In de eerste weken zijn nabijheid, lichaamscontact, lichaamsverzorging en geven van voeding de voornaamste manieren van communiceren en hierbij hebben zowel vader als moeder een rol.
De eerste glimlach
Na zo'n vier weken begint de baby al te glimlachen. Dit maakt de ouders blij en moedigt hen aan tot nog meer knuffelen en geven van aandacht. Zelfs op deze leeftijd zorgt onze glimlach er dus al voor dat we iets voor elkaar krijgen. De glimlach blijft ook in ons verdere leven een zeer belangrijk communicatiemiddel.
Veel mensen denken dat de baby leert glimlachen door hun eigen breed glimlachende gezichten na te doen, maar dat is niet zo. Glimlachen is een aangeboren reactie en baby's zullen gaan glimlachen, ongeacht wat hun moeders wel of niet doen. We weten dit zeker omdat zelfs blind geboren baby's, die de gezichten van hun moeders nooit kunnen zien, automatisch beginnen te glimlachen wanneer zij de leeftijd van vier weken bereiken.
Aangeboren lichaamstaal
Evenals de glimlach is veel lichaamstaal aangeboren. De mimiek bijvoorbeeld, die we gebruiken om boosheid, angst, vreugde, verdriet en verbazing uit te drukken, is aangeboren en overal in de wereld gelijk. Sommige aangeboren lichaamstekens krijgen later in ons leven een andere betekenis. Zo stamt volgens Desmond Morris het tuiten van de lippen bij de liefdeskus af van de zuigreflex van baby's. Het ja knikken en nee schudden waarmee we als volwassene instemming en ontkenning aanduiden, wordt door deze schrijver benoemd als overblijfsel van respectievelijk zoeken naar en afwijzen van de moederlijke borst. Dit laatste kan echter in twijfel getrokken worden wanneer we zien dat in sommige landen het schudden en knikken van het hoofd een precies tegenovergestelde betekenis heeft.
Aangeleerde lichaamstaal
Er bestaat ook lichaamstaal die op heel jonge leeftijd wordt aangeleerd. Niet alleen de moeder leert de lichaamstaal van de baby kennen, ook de baby zelf ondergaat al vanaf het begin een leerproces. Zo bemerkt hij bijvoorbeeld het effect van zijn huilen en lachen, waardoor hij dit meer of minder; harder of zachter zal gaan doen. Sommige ouders denken nog dat je het huilgedrag van een baby het best kunt doen verminderen door hem even te laten doorhuilen. Het effect is echter vaak alleen dat de baby steeds harder gaat huilen. Het is beter om de gevraagde aandacht wel te geven en het is eigenlijk nauwelijks mogelijk om een pasgeboren baby te veel te verwennen.
Als de baby iets groter is zal hij ook dankbaar gebruik willen maken van het effect van zijn huilen, als hij zijn zin niet krijgt. In bijzijn van zijn ouders laat hij zijn gevoelens zelfs zonder geluid blijken: de bekende pruillip. Daarbij verschijnen de eerste plooien op het gladde huidje. De ouders die dit gedrag wel herkennen, lachen er alleen om, en het verwachtte effect blijft uit. jammer dat de baby ook nog niet beseft hoeveel anti-rimpel-crème er op latere leeftijd nodig is, om de rimpels die nu ontstaan weer weg te werken.
Een heel kleine baby immiteert de ouders nog niet, maar iets later zal hij al beginnen met het nabrabbelen van de geluiden die de ouderen maken en hun bewegingen gaan nadoen. Aan de andere kant zullen ouders onbewust gedrag vertonen waarvan het zinvol is dat de baby het na doet. Je kunt bijvoorbeeld een volwassene die een kind voedt, zelf hapbewegingen zien maken als deze een fles of een lepeltje naar het mondje van het kind brengt. Dit gaat volslagen onbewust en dit kan een komisch gezicht zijn voor anderen die er naar kijken. Aangeleerde lichaamstaal kan verschillen per cultuur en zo ook de gebruiken rondom de verzorging. In veel landen is het nog volkomen normaal dat een moeder het eten voorkauwt voor haar kind. Mensen in het westen vinden dit soms een vies gebruik.
Van: http://www.lichaamstaal.com/
dinsdag 11 september 2007
Kinderen op een kinderdagverblijf.
Ik vind dat kinderen die naar een kinderdagverblijf worden gebracht weinig van de ouders meekrijgen in de beginjaren van hun leven, want als ze 5 dagen per week naar een kinderdagverblijf worden gebracht dan kunnen ze haast niets van de ouders leren en krijgen ze dus weinig mee van hun.
Kinderen die maar 1 of 2 dagedelen naar een kinderdagverblijf worden gebracht die ouders daarvan die hebben groot gelijk vind ik, want die hebben ook tijd nodig om te werken. Maar er zijn ook ouders die hun kinderen naar een kinderdagverblijf brengen omdat die ouders tijd voor zichzelf willn. Dat vind ik de allergrootste onzin die er is. Wat vinden jullie er nu van dat ouders hun kinderen naar een kinderdagverblijf brengen omdat ze tijd willen voor hunzelf?
Kinderen die maar 1 of 2 dagedelen naar een kinderdagverblijf worden gebracht die ouders daarvan die hebben groot gelijk vind ik, want die hebben ook tijd nodig om te werken. Maar er zijn ook ouders die hun kinderen naar een kinderdagverblijf brengen omdat die ouders tijd voor zichzelf willn. Dat vind ik de allergrootste onzin die er is. Wat vinden jullie er nu van dat ouders hun kinderen naar een kinderdagverblijf brengen omdat ze tijd willen voor hunzelf?
maandag 10 september 2007
Mijn eerste berichtje!!
Jaja mijn allereerste berichtje op mijn allereerste blog!! Heb er geen verstand van maar dat komt nog wel. Tsja ik vind het een beetje onzin dat we dit moeten doen enzo maar misschien komt daar ook nog wel verandering van mening in. Veel plezier op mijn webblog!! Kus Noëmii |
Abonneren op:
Posts (Atom)
